De laatste twee weken in de kliniek! In de weekenden heb ik tijd om het land te ontdekken, zo heb ik de afgelopen weken uitstapjes gemaakt naar Cuenca, Montañita en de stad Guayaquil zelf met mijn gastfamilie. Ecuador is een land met vele tradities die op elke plek in het land weer net iets anders zijn. Tijdens deze weekenden is het dus ontzettend leuk om elke keer weer, op een andere manier dan in de kliniek, in de cultuur van de verschillende delen van Ecuador te duiken.
Soms is het zo, ook in de Nederlandse zorg, dat er in een dag of een week veel patiënten met hetzelfde probleem komen. De laatste twee weken zijn er toevallig veel kinderen met gewichtsproblematiek of patiënten met paniekaanvallen/psychische problemen. Bij de kinderen met gewichtsproblematiek is er sprake van kinderen met ondergewicht of met overgewicht. De ernst van deze problemen zijn echter veel groter dan in Nederland; het is niet zo dat kinderen nét niet binnen de marge van normaal zitten. Vaak zijn het extreme casussen waar er echt ingegrepen moet worden. Helaas zijn er geen sociale vangnetten of consultatiebureaus die dit op kunnen pakken. Hier is het dus erg belangrijk om de ernst van het probleem aan de patiënt te benadrukken zodat de patiënt ook weer over een week terug in de kliniek verschijnt om hem of haar te vervolgen.
Mijn Spaans gaat vooruit en omdat Doctora Els haar stem minder goed functioneert dan normaal, word ik meteen in het diepe gegooid om vrijwel alles zelf te gaan doen; de patiënt zien, verslaglegging, de diagnose stellen (voor zover mogelijk) en een passend beleid bedenken. Natuurlijk blijft ze mij hier goed in begeleiden maar hierdoor voel ik echt een groei in de laatste week.
Ik kijk terug op een hele bijzondere zes weken en bewonder het werk wat wordt gedaan in de kliniek; ze werken echt als een team en met de minste middelen proberen ze zo toegankelijk mogelijke zorg en in termen van kwaliteit de beste zorg aan te bieden aan de groepen die daar het meeste baat bij hebben.
