Deze week begon met een grote opruiming en schoonmaak. Doctora Els had gisteren namelijk een nieuwe tafel gedoneerd gekregen voor de stichting. Daardoor was het mogelijk de grote ruimte achterin het gebouw te reorganiseren, zodat het voortaan mogelijk zou zijn om met de ouderenclub rondom de tafel te zitten. Later op de dag kwamen er ook nog enkele patiënten, waaronder een patiënte met hartkloppingen. Doctora Els kan dan altijd, in het geval er geen alarmsymptomen zijn, met veel voorbeelden en uitleg duidelijk maken waarom iemand zich geen zorgen hoeft te maken. Ontzettend leerzaam Spaans voor mij, en ook als arts interessant om te zien hoe zij mensen gerust weet te stellen.
Op dinsdag was er zoals elke week opnieuw een bijeenkomst van de ouderenclub. Alleen hadden we dit keer een tafel om met zijn allen aan te zitten. De dag van tevoren hadden ik en Doctora Els allerlei spelletjes bedacht die we zouden kunnen gaan spelen met de ouderen deze dag. Omdat de kinderen van de Doctora niet naar school mochten vanwege een bosbrand in het gebied rond Guayaquil, zijn we samen op stap geweest om materiaal voor de spelletjes te gaan kopen. Gelukkig konden zij precies vertellen wat we zochten aan de dame van de feestwinkel. Later op de dag kwam er nog een halve familie langs om zowel hun moeder (94 jaar) als hun vader (96 jaar) na te laten kijken voor hun klachten. Een ongelooflijke leeftijd voor zowel Ecuadoriaanse als Nederlandse begrippen. Toen ik aan een van de dochters vroeg hoeveel kinderen ze hadden, zei ze dat het leuk zou zijn als ik het zelf zou vragen. Ondanks dat ik bijna moest schreeuwen, gezien deze patiënte behoorlijk hardhorend was, leefde ze direct op van de vraag. Ze gaf aan dat ze 13 kinderen hadden samen en met de hulp van deze kinderen woonden ze ook nog in hun eigen huis op het platteland.
Op woensdag was de verloskundige aanwezig in de stichting en kon ik zoals afgesproken een praatje geven aan de zwangere patiënten. Ik heb iets verteld over stress tijdens de zwangerschap in mijn beste Spaans. Het voelde toch ergens als een kleine presentatie en ik was best zenuwachtig, maar het ging prima en ze vonden het interessant. De volgende dag was qua patiëntenzorg wat minder interessant, omdat er geen patiënten waren. Echter, waren de kinderen van Doctora Els weer mee naar de praktijk en zijn we samen wat te eten en drinken gaan halen bij een klein centrum niet ver van de stichting. Ik vind het leuk om ze van alles te vragen over hun leven hier en hoe meer we praten hoe meer ze aan me gewend beginnen te raken, waarna ze ook uit zichzelf meer delen. Ze zijn super leergierig, dus aan onderwerpen hebben we eigenlijk nooit een gebrek. Ik heb het idee dat ze het Nederlands in het begin wat spannend vonden, maar het is te merken dat Doctora Els veel moeite in hun taalontwikkeling heeft gestoken. Ze spreken de taal namelijk ontzettend goed!
De laatste dag van deze week was een tikkeltje chaotisch, omdat er rond 9 uur s'ochtends een groep van rond de 30 leerlingen diëtiek binnenkwamen in de praktijk. Ze kwamen namelijk gratis voedingsconsulten geven voor kinderen tot 10 jaar oud. Vervolgens kregen ze ook een gratis consult bij de dokter om hun kinderen een medische controle te geven. Ik had daarvoor met Doctora Els gesproken en aangegeven dat ik graag wat meer gesprekken wilde oefenen. En zoals de Doctora altijd de daad bij het woord voegt, werd ik nagenoeg het volgende consult op de doktersstoel gezet: "Nou, wat wil je weten dok, zeg het maar." Stiekem moet ik dan toch een beetje lachen vanbinnen en kan ik erg genieten van deze momenten in ons contact. Ook al is het spannend om het consult te doen in het Spaans, weet ik dat Doctora Els alles goed in de gaten houdt en me bijspringt als het niet lukt. Toch ging het al aardig en kijk ik ernaar uit om het doen van consulten de komende weken nog wat verder op te bouwen.
