De één na laatste week alweer. Dat de tijd vliegt voelt als een understatement. Deze week begon echter met behoorlijk wat interessante casus. We zagen een patiënte die klachten had van braken en duizeligheid, maar geen geld had om het consult te betalen. Doctora Els wil deze patiënte dan alsnog wel graag zien, maar benoemt ook dat ze de volgende keer geen consult kunnen krijgen zonder dat ze de (zeer lage) prijs voor het consult betalen. Tijdens het onderzoek konden de doctora en ik niets afwijkends vinden, en ook de anamnese was niet passend bij enige voor de hand liggende diagnose. Toen ik daarna met de doctora het consult aan het nabespreken was, hadden we het erover hoe patiënten hier ook ziektewinst kunnen proberen te behalen, door bijvoorbeeld bepaalde medicijnen gratis te krijgen. Gezien het zorgsysteem hier anders in elkaar zit, zijn de manieren hoe mensen kunnen proberen ziektewinst te behalen ook anders. Ook al weten we natuurlijk niet of dit het geval was in deze casus, was het een interessant gesprek en zette aan tot nadenken.
De volgende dag was het zover en vierden we kerst op de praktijk. Iedereen had een cadeautje meegenomen voor zijn/haar "amigo secreto" en de ruimte was mooi aangekleed met alle versieringen die we de week daarvoor hadden gemaakt. Het feest was een groot succes, met lekker eten, muziek, een fijne sfeer en leuke cadeaus. Iets wat ik zeker ga onthouden, mocht ik zelf ooit in de positie staan om bijvoorbeeld als huisarts zoiets op te kunnen zetten. Op woensdag moest doctora Els wat zaken regelen voor de praktijk, waardoor ik, Luís en de verloskundige de hele ochtend alleen op de praktijk aanwezig waren. Echter, kwam er wel een patiënten langs, die ook door de verloskundige beoordeeld kon worden. Deze mevrouw had veel pijn in de onderbuik, maar geen klachten die we konden duiden bij bijvoorbeeld een urineweginfectie. De verloskundige gaf vervolgens aan dat ze ook graag een gynaecologisch onderzoek wilde doen. Helaas bleek de verdenking groot op een kwaadaardige afwijking rondom de baarmoedermond en hebben we haar doorgestuurd voor vervolgonderzoeken. We hebben hier vervolgens nog goed over na kunnen praten, waardoor ik beter begreep hoe het vervolgtraject er voor deze patiënte mogelijk uit zou kunnen komen te zien. Iets wat in snelheid van behandeling en de zorg rondom de behandeling ook weer bepaald wordt door de financiële middelen die je als patiënt tot je beschikking hebt.
De laatste dag van de week kwam er een patiënte terug op consult die ik en de doctora 1,5 week eerder ook al samen hadden beoordeeld. Het betrof een mevrouw met klachten van benauwdheid, waarbij er duidelijke afwijkingen over de longen te horen waren. Ze werd door de doctora verwezen om een röntgenfoto te maken en bracht nu de uitslag van de foto mee terug naar een vervolgconsult. De afwijkingen waren onduidelijk en toen we nogmaals het lichamelijk onderzoek deden, hoorden we allebei het geluid van pleurawrijven (een zeer specifiek geluid). Hierop besloot doctora Els dat deze mevrouw toch het best doorgestuurd kon worden naar een longarts, omdat we niet precies konden duiden wat er zich in de longen afspeelde. Hiermee sloot ik ook meteen mijn week af, want deze vrijdag heb ik een dagje vrij genomen, zodat ik extra lang kan genieten van het weekend in Cuenca. Een prachtige stad op ongeveer 3,5 uur rijden van Guayaquil. De Spaans docente waar ik online les van heb gehad in de maanden voor mijn vertrek woont hier ook toevallig, wat het een extra leuk bezoek maakt. Ze heeft namelijk afgesproken mijn gids te zijn voor een dag, zodat ik geen highlights oversla en vooral al het eten zal proeven wat Cuenca te bieden heeft!
